flood at kalamullah

สภาพถนนสายบางปู-ยามูบริเวณหน้าโรงเรียน

เก็บตกมุมสวยๆบริเวณโรงเรียน

ห้องชั้นอนุบาลหนึ่ง ก่อนที่น้ำจะไหลเข้าท่วมในเวลาต่อมา มุคลิสและเพื่อนๆกำลังวาดภาพระบายสีในชั่วโมงหลังจากเรียนกีรออาตีเสร็จ
ฝนหยุดตก ระดับน้ำคงที่และเป็นวันที่สองที่ทางโรงเรียนประกาศหยุดเรียน

ระดับน้ำสูงขึ้นเรืื่อยๆ และเริ่มเข้าท่วมภายใยอาคารเรียนชั่วคราว

น้ำกำลังไหลเข้าท่วมมายังชั้นป.หนึ่ง ซึ่งเป็นห้องที่อยู๋ถัดจากห้องอนุบาล

บริเวณหน้าโรงเรียน ป้ายคัตเอ้าต์โรงเรียน บริเวณนี้คือสถานที่จอดรถ

บริเวณภายในอาคารเรียนชั่วคราว บริเวณที่ยืนถ่ายคือหน้าห้องชั้นอนุบาลสอง

นี่เป็นบริเวณหน้าอาคารเรียนสองชั้น ซึ่งเป็นอาคารถาวรในอนาคต

อัสลามุอาลัยกุมวะเราะมาตุลลอฮฺ วาบารอกาตุฮฺ

เมื่อประมาณช่วงหน้าฝนของปีที่แล้ว(2551) ประมาณช่วงเดือนตุลา-ธันวา ในขณะที่วันนั้นคือวันจันทร์โรงเรียนเริ่มเปิดเรียนเป็นวันแรกของสัปดาห์ วันนั้นฝนตกหนักมาก อันที่จริงในช่วงสองวันก่อนหน้านั้นก็มีฝนตกมาแล้ว แต่ตกอย่างมีทีท่าว่าไม่ลืมหูลืมตา เช้าวันจันทร์น้องๆที่ทางไปรับจากสายบุรี ก็ทยอยเข้าห้องเรียนโดยที่วันนั้นก้จัดกิจกรรมปกติคือเริ่มทำกิจกรรมการเรียนการสอนตั้งแต่แปดโมงเช้า เด็กๆก็ล้อมวงทำฮาลาเกาะฮฺอัล-กุรอานเพื่อเรียนกีรออาตีในชั่วโมงแรก ในขณะที่ฝนก็กำลังตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย ช่วงหลังจากที่เรียนกีรอาาตีเสร็จคือช่วงที่น้ำฝนเริ่มทะลักเข้ามาในบริเวณห้องเรียนของชั้นอนุบาลหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องที่พื้นต่ำกว่าห้องอื่น ครูซอลีฮะก็ย้ายเด็กมาเรียนในห้องชั้นอนุบาลสองซึึ่งครูซูไซนีย์เป็นครูในชั้นนั้น ในขณะที่ห้องเรียนอื่นๆก็ยังคงเรียนตามปกติ เวลาเริ่มผ่านไปนานสักพักหนึ่ง ฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกสักที ในขณะที่น้ำฝนก็เริ่มไหลบ่าเข้าท่วมชั้นอนุบาลสองและสามในเวลาต่อมา เวลาก็ใกล้เข้าเวลาเที่ยงพอดี บรรดาครูทั้งหลายก็ช่วยกันเกณฑ์เด็กนักเรียนชั้นอนุบาลและชั้นป.หนึ่ง มาทานข้าวมื้อเที่ยงโดยใช้พื้นที่ของห้องป.หนึ่งซึ่งน้ำยังไม่ท่วมถึง นึกภาพบรรยากาศในช่วงนั้น มันเป็นความรู้สึกของความอบอุ่นและความประทับ ในขณะที่แววตาของแต่ละคนต่างทอดสายตาไปยังห้องเรียนชั้นอนุบาลที่น้ำเข้าท่วมเต็มห้อง อาเยาะเซ็งและคอลีๆทั้งหลายก็เข้าไปยกเก้าอี้โต๊ะ และภาชนะต่างๆให้พ้นจากน้ำ ในช่วงเที่ยงหลังจากที่เด็กรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยฝนที่มีทีท่าว่าจะไม่หยุดตกสักที และน้ำเริ่มไหลบ่าเข้าท่วมมายังห้องป.หนึ่งซึ่งเป็นห้องสุดท้าย อาเยาะดิงเห็นทีท่าว่าวันนี้คงจะทำอะรัยไม่ได้ เลยประชุมครูทุกคนและประกาศให้วันนั้นยุติการเรียนและให้เด็กนักเรียนทุกคนกลับบ้านได้ รวมทั้งประกาศปิดในช่วงหนึ่งสัปดาห์ เพราะตอนนี้นั้นน้ำได้ทะลักเข้าท่วมมายังทุกห้องรวมทั้งห้องธุรการด้วย ทุกคนต่างทุลักทุเลช่วยกันยกของใช้สักนักงานและของใช้ห้องอนุบาลเพื่อยกใปไว้ในที่สูงจากน้ำ ทุกคนในวันนั้นไม่มีใครคาดคิดเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์น้ำท่วม และวันนี้นี่เองที่ไม่มีใครลืมเหตุการณ์ของวันนี้ไปได้เลย และผมเองก็ยังคงจำเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ดีเลยที่เดียว จนสามารถเล่าให้ทุกคนได้รับรู้ในวันนี้ และถือว่าเหตุการณ์ในวันนี้คือประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งที่ควรจดจำ และได้มีการบันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึกให้ผู้ที่มาเยือนได้สัมผัสและรับรู็ถึงเหตุการณ์ในวันนั้น